blanrue

The petition demanding the repeal of the Gayssot Act and the release from prison of the revisionist Vincent Reynouard, launched on the Internet on August 6 at the initiative of the historian Paul-Eric Blanrue (http://abrogeonslaloigayssot.blogspot.com), has now received some noteworthy support indeed with the signature of the American linguist and philosopher Noam Chomsky.

Nacido en 1969, casado y padre de ocho hijos, Vicente Reynouard es además de escritor, ingeniero químico formado en la ISMRA (Instituto de Ciencia de los Materiales y de las Radiaciones Atómicas) en Caen. Reynouard se declara católico tradicionalista y no oculta sus opiniones políticas ultra conservadoras. Más aún, niega públicamente la versión clásica de la historia de la Segunda Guerra Mundial. Es uno de esos científicos que se declaran « revisionistas » porque no creen en la existencia de cámaras de gas homicidas en los campos de concentración alemanes.

En el 2005, Reynouard escribió y envió un folleto de 16 páginas a varios organismos públicos y ayuntamientos titulado « Holocausto. ¿Qué se está ocultando », en el que postula teorías que contradicen las versiones aceptadas por la mayoría de los historiadores. La justicia francesa cayó sobre él inmediatamente.

En el juicio celebrado en el 2007 fue condenado a 1 año de prisión, multa de 10.000 euros y a pagar 3.000 euros por daños y perjuicios a la LICRA.

Tras la apelación, en junio de 2008, se confirma la condena de cárcel y la multa se aumenta a un total de 60.000 euros (20.000 euros + costas).

Como Reynouard reside en Bélgica, Francia publicó contra él una orden de detención europea para obligarle a cumplir la sentencia de un año de prisión dictada por el Tribunal de Apelación de Colmar. El 9 de julio pasado fue encarcelado por la policía belga en espera de su extradición a Francia.

Conclusión : un padre de familia de 41 años, con ocho hijos, está actualmente encarcelado en la Union Europea debido a sus opiniones históricas y a la Ley Gayssot. Esta Ley promulgada en Francia en 1990 prohibe el debate sobre la existencia de los crímenes contra la humanidad definidos por el Tribunal de Nuremberg tras la Segunda Guerra Mundial. Es decir, se fijan por ley unos acontecimientos históricos sobre los que ya no se podrá debatir en libertad. El peligroso precedente que se sentaba con esa Ley hizo que fuera fuertemente criticada por numerosos intelectuales y académicos franceses, entre los que se encuentran Simone Veil, Secretaria permatente de la Academia Francesa ; Hélène Carrère d’Encausse  ; los ministros Jean Foyer, Jacques Toubon y Alain Peyrefitte ; los historiadores Henri Amouroux, Pierre Vidal-Naquet, Annie Kriegel, François Furet, Alain Besançon, Jacques Willequet y François Bédarida ; la fundadora del « Institut de Recherche Hannah Arendt », Chantal Delsol ; el Premio Nóbel de economía de 1988, Maurice Allais ; los escritores Michel Tournier, Louis Pauwels, Michel Houellebecq, Philippe Muray, Jean Daniel, Vladimir Volkoff, Michel Rachline y Alain Robbe-Grillet ; los magistrados Philippe Bilger, Alain Marsaud y Raoul Béteille ; los juristas Olivier Duhamel, Anne-Marie Le Pourhiet, Emmanuelle Duverger, André Decoq y Guy Carcassonne ; los abogados Jacques Vergès y John Bastardi Daumont ; el filósoso Paul Ricoeur ; el humorista Bruno Gaccio ; los defensores de la libertad de expresión como el fundador de « Reporters Sans Frontières » Robert Ménard y Gabriel Cohn-Bendit ; los periodistas Dominique Jamet, Delfeil de Ton, Alain Rollat, Albert du Roy, Philippe Tesson, Jacques Julliard e Ivan Rioufol ; e incluso por la expresidenta de la « Ligue des droits de l’homme », la historiadora Madeleine Rebérioux.

1969 geboren, verheiratet und Vater von acht Kindern, hat der Franzose Vincent Reynouard seine Ausbildung als Chemie-Ingenieur an der ISMRA (Institut der Wissenschaften über die Atomstoffe und Atomstrahlung) in Caen abgeschlossen. Er sieht sich als einen traditionalistischen Katholiken und verheimlicht nicht seine ultra-konservativen politischen Ansichten. Aber vor allem bestreitet er öffentlich, mittels DVD’s und Schriften, die klassische Version der Geschichte des Zweiten Weltkrieges. Er ist Teil der Forscher, die sich als „Revisionisten“ bezeichnen und als „Negationisten/Leugner“ abqualifiziert werden, weil sie nicht an die Existenz der Gaskammern zur Menschentötung in den deutschen Konzentrationslagern glauben.

2005 schreibt und versendet Reynouard an Gewerkschaftsorganisationen, an Museen und an Bürgermeister eine Abschrift von 16 Seiten mit dem Titel „Holocaust ? Was man Ihnen verheimlicht“, in der er die Gegenposition zur historischen Lehrmeinung einnimmt. Die französische Justiz schlägt umgehend auf ihn ein.

In erster Instanz wird er 2007 durch das Strafgericht in Zabern (Departement Niederrhein) zu einem Jahr Gefängnishaft ohne Bewährung, 10.000 Euro Strafgelder und 3.000 Euro Schadensersatzzahlungen an die LICRA [Internationale Liga gegen Rassismus und Antisemitismus] verurteilt. In der Berufung bestätigt das Gericht in Kolmar die Gefängnisstrafe und verurteilt ihn zu einer Gesamtgeldstrafe von 60.000 Euro (20.000 Euro Strafgelder plus verpflichtende Veröffentlichungen und unterschiedlichste Gebühren). Noch nie Dagewesenes. 

Da Reynouard in Belgien wohnt, erläßt Frankreich gegen ihn einen europäischen Haftbefehl, um ihn zu zwingen, die Einjahreshaft abzusitzen, die durch das Berufungsgericht in Kolmar festgesetzt worden war. Am vergangenen 9. Juli wird er durch die belgische Polizei ins Gefängnis geworfen, um dort auf seine Auslieferung nach Frankreich zu warten. Daraus wird dem Interessierten deutlich : „Wenn man nur an Gefängnisstrafen denkt, um sich von Widersachern zu entledigen, dann hat meine keine Argumente mehr.“

Schlußfolgerung : ein Vater von 41 Jahren, Vater von acht Kindern, ist derzeit im Gefängnis wegen seiner historischen Forschungen, und dies wegen des Gayssot-Gesetzes.

Dieses Gesetz, veröffentlicht im Offiziellen Amtsblatt der Französischen Republik am 14. Juli 1990, verbietet, in seinem Artikel 24bis, den Tatbestand, „die Existenz eines oder mehrerer Verbrechen gegen die Menschheit zu bestreiten, so wie sie durch den Artikel 6 des Statuts des Internationalen Militärtribunals [auch Nürnberger Tribunal genannt] in Verbindung mit dem Abkommen von London vom 8. August 1945 definiert sind“.

In meinem Buch Sarkozy, Israel und die Juden [Sarkozy, Israël et les juifs (Hsg. Oser dire, 2009)] habe ich daran erinnert, daß dieses freiheitsberaubendes Gesetz sehr heftig von Persönlichkeiten kritisiert worden ist wie Simone Veil von der Französischen Akademie, Hélène Carrère d’Encausse, Sekretärin auf Lebenszeit der Französischen Akademie, die Minister Jean Foyer, Jacques Toubon und Alain Peyrefitte, die Historiker Henri Amouroux, Pierre Vidal-Naquet, Annie Kriegel, François Furet, Alain Besançon, Jacques Willequet und François Bédarida, die Gründerin des Hannah Arendt Instituts Chantal Delsol, der Preisträger des Nobelpreises für Wirtschaft 1988, Maurice Allais, die Schriftsteller Michel Tournier, Louis Pauwels, Michel Houellebecq, Philippe Muray, Jean Daniel, Vladimir Volkoff, Michel Rachline und Alain Robbe-Grillet, die Staatsanwälte Philippe Bilger, Alain Marsaud und Raoul Béteille, die Rechtswissenschaftler Olivier Duhamel, Anne-Marie Le Pourhiet, Emmanuelle Duverger, André Decoq und Guy Carcassonne, die Anwälte Jacques Vergès und John Bastardi Daumont, der Philosoph Paul Ricoeur, der Humorist Bruno Gaccio, die Verteidiger der Meinungsfreiheit wie der Gründer von Reporter ohne Grenzen Robert Ménard (der es als eine „Gedankenpolizei“ verurteilt) und Gabriel-Cohn-Bendit, die Journalisten Dominique Jamet, Delfeil de Ton, Alain Rollat, Albert du Roy, Philippe Tesson, Jacques Julliard und Ivan Rioufol oder auch die ehemalige Leiterin der Liga der Menschenrechte, die Historikerin Madeleine Rebérieux. Im Ausland hat sich der US-amerikanische Linguist Noam Chomsky als entschiedener Gegner erklärt. Für den belgischen Physiker und Intellektuellen Jean Bricmont „(ist) das Gayssot-Gesetz ein juristischer Rückschritt von mehreren Jahrhunderten“. Die Präsidenten Hugo Chavez und Mahmoud Ahmadinedschad haben ihrerseits diese Unterdrückung auf Schärfste verurteilt. 

Persönlich habe ich mich als Historiker und Bürger entschieden zu reagieren und durch dieses Kommuniqué wissen zu lassen, wie sehr ich über die Tatsache entsetzt bin, daß man bei uns einen Mann wegen seiner Meinungen ins Gefängnis wirft, so ungewöhnlich, erstaunlich und kontrovers sie sein mögen. So ein Verhalten ist Frankreich und seiner intellektuellen Tradition unwürdig. Das Gesetz hat bei der Definierung der historischen Wahrheit nichts verloren. In einem freien Staat gehört diese Funktion den Historikern. Das Gayssot-Gesetz, das die Freiheit des Forschers einschränkt, steht dem Gedanken des demokratischen Staates entgegen. Es ist ein verbrecherisches Gesetz. Ich fordere deswegen seine sofortige Streichung.

Ich hoffe, demnächst von Dutzenden, von Hunderten, von Tausenden anderer Menschen gefolgt zu werden, die nicht gleichgültig gegenüber diesem Skandal bleiben können, der das Bild Frankreich in schwer schadet und den Geist der Republik verhöhnt.

Diejenigen, die mit mir dieses Kommuniqué unterzeichnen wollen, können mir ihren Namen und ihre Adreßkoordinaten an folgende Adresse zusenden : [email protected]. Es geht nicht darum, die religiösen, politischen oder historischen Ideen von Vincent Reynouard zu unterstützen, sondern um sein Recht zu verteidigen, sie äußern zu dürfen. Um ihn zu widerlegen reicht es aus, eine demokratische Debatte zu führen, offen, frei und gerecht.

Wir werden den Stand der Unterschriften zum Ende des kommenden Septembers bekannt machen. Bis dahin bitte ich um weitest mögliche Verbreitung dieses Textes.

De Fransman Vincent Reynouard, geboren in 1969, getrouwd en vader van 8 kinderen, is scheikundig ingenieur van opleiding, gevormd in het ISMRA (« Institut des sciences de la matière et du rayonnement atomique ») van Caen. Hij stelt zich onomwonden voor als een traditionalistische katholiek en steekt zijn ultraconservatieve politieke standpunten niet onder stoelen of banken. Belangrijker is dat hij in het openbaar, in de vorm van DVD’s en leesvoer, de canon van de geschiedschrijving over de Tweede Wereldoorlog in twijfel trekt. Hij is een van die onderzoekers die beweren ‘revisionist’ te zijn en als ‘negationisten’ worden bestempeld omdat zij niet geloven in het bestaan van de dodelijke gaskamers in de Duitse concentratiekampen.

In 2005 schrijft Reynouard een boekje van zestien bladzijden, getiteld «  Holocauste ? Ce que l’on vous cache » (“Sjoa ? Dat wat voor u verborgen blijft”) dat hij naar de « syndicats d’initiative » (de Franse VVV-kantoren), musea en gemeentehuizen stuurt en waarin hij tegen de schenen van de academische geschiedschrijving schopt. Het Franse gerecht rekent met hem af.

In 2007 werd hij in eerste aanleg veroordeeld door de correctionele rechtbank van Saverne (Neder-Rijn) tot één jaar gevangenisstraf, een boete van € 10.000 en € 3.000 schadevergoeding aan de LICRA (« Ligue Internationale Contre le Racisme et l’Antisémitisme », de Internationale Liga tegen Racisme en Antisemitisme). In juni 2008 bevestigt het Hof van Colmar in hoger beroep de gevangenisstraf en veroordeelt hem tot € 60.000 (€ 20.000 boete + gedwongen publicaties en kosten). Ongehoord.

Aangezien Reynouard in België woont, vaardigt Frankrijk tegen hem een Europees aanhoudingsbevel uit om hem te dwingen de gevangenisstraf van één jaar, uitgesproken door het Hof van Beroep in Colmar, uit te zitten. In afwachting van zijn uitlevering aan Frankrijk, werd hij op 9 juli gevangengezet door de Belgische politie, wat de betrokkene ertoe brengt vast te stellen : “Als men niets beters weet te bedenken dan iemand met een afwijkende overtuiging op te sluiten, dan komt dit doordat men geen argumenten kan aanvoeren.”

Conclusie : een 41-jarige man, vader van 8 kinderen, zit momenteel opgesloten vanwege zijn geschiedkundig onderzoek. Vanwege de wet-Gayssot.

Deze wet, afgekondigd in het Staatsblad van de Franse Republiek op 14 juli 1990, verbiedt, in artikel 24bis, "de ontkenning (...) van het bestaan van een of meer misdaden tegen de menselijkheid, zoals bepaald in artikel 6 van het statuut van de Internationale Militaire Rechtbank [“Neurenberg-tribunaal”], bijlage tot het Verdrag van Londen van 8 augustus 1945. "

In mijn boek Sarkozy, Israël et les juifs (Sarkozy, Israël en de Joden, Oser dire, 2009), heb ik eraan herinnerd dat deze draconische wet hevig is aangevochten door vooraanstaande personen zoals de Franse academica Simone Veil ; de permanente secretaris van de Académie française, Hélène Carrère d’Encausse ; de ministers Jean Foyer, Jacques Toubon en Alain Peyrefitte ; de historici Henri Amouroux, Pierre Vidal-Naquet, Annie Kriegel, François Furet, Alain Besançon, Jacques Willequet en François Bédarida ; de stichteres van het Onderzoeksinstituut Hannah Arendt, Chantal Delsol ; de winnaar van de Nobelprijs voor de Economie in 1988, Maurice Allais ; de auteurs Michel Tournier, Louis Pauwels, Michel Houellebecq, Philippe Muray, Jean Daniel, Vladimir Volkoff, Michel Rachline en Alain Robbe-Grillet ; de magistraten Philippe Bilger, Alain Marsaud en Raoul Béteille ; de juristen Olivier Duhamel, Anne-Marie Le Pourhiet, Emmanuelle Duverger, André Decoq en Guy Carcassonne ; de advocaten Jacques Vergès en John Bastardi Daumont ; de filosoof Paul Ricoeur ; de humorist Bruno Gaccio ; verdedigers van de vrijheid van meningsuiting zoals de oprichter van Verslaggevers Zonder Grenzen Robert Ménard (die de aanklacht formuleert dat het om een « gedachtepolitie » handelt) en Gabriel Cohn-Bendit ; de journalisten Dominique Jamet, Delfeil de Ton, Alain Rollat, Albert du Roy, Philippe Tesson, Jacques Julliard en Ivan Rioufol ; of nog de voormalige voorzitster van de Liga van de Mensenrechten, de geschiedkundige Madeleine Rebérioux. In het buitenland heeft de Amerikaanse taalgeleerde Noam Chomsky aangegeven er resoluut tegenstander van te zijn. Voor de Belgische fysicus en intellectueel Jean Bricmont, is “de wet Gayssot een juridische terugval van verschillende eeuwen”. Ook de presidenten Hugo Chavez en Mahmoud Ahmadinejad hebben deze repressie in strenge bewoordingen veroordeeld.

Het komt er voor ons nu op aan de vrijheid van meningsuiting daadwerkelijk te verdedigen en niet alleen theoretisch. Waarom horen we niemand openlijk het lot van Vincent Reynouard aanklagen ? Wat doet Verslaggevers Zonder Grenzen, Amnesty International en Human Rights Watch ? Geen media, Franse noch buitenlandse, hebben deze zaak verslaan. Deze stilte is ongewoon.

Als historicus en burger heb ik zelf beslist op te treden door via dit bericht te kennen te geven hoezeer ik geschokt ben door het feit dat men bij ons een man vanwege zijn opinie - hoe ongebruikelijk, ongerijmd en controversieel die ook is - in de gevangenis opsluit. Een dergelijke behandeling is Frankrijk en haar intellectuele traditie onwaardig. De wet hoort niet vast te leggen wat de historische waarheid is. In een vrije staat is die taak de geschiedkundigen toebedeeld. De wet-Gayssot, die de vrijheid van de onderzoeker beperkt, is in strijd met de opvattingen over een democratische staat : deze wet is boosaardig. Ik vraag er dan ook de onmiddellijke intrekking van.

Ik hoop dat ik al snel gezelschap van tientallen, honderden en duizenden anderen zal krijgen die niet onverschillig blijven bij dit schandaal dat het imago van Frankrijk ernstig schaadt en in strijd is met de geest van de Republiek.

Degenen die dit bericht met mij willen ondertekenen, kunnen hun naam en contactgegevens sturen naar dit adres : [email protected]. Niet om het religieuze, politieke of historische gedachtegoed van Reynouard Vincent te ondersteunen, maar om zijn recht dat te uiten te verdedigen. Zijn ideeën bestrijden kan via een democratisch, open, eerlijk en oprecht debat.

Wij wachten de handtekeningen tot het einde van de maand september in. Ondertussen, danken we u om dit bericht zo ruim mogelijk te helpen verspreiden.